ஈழத்திற்காய் உரமான எலும்புகளின் எச்சங்கள்!

மீண்டும் அதே கணங்கள், அதே வலி சுமந்த நினைவுகள், உணவின்றி உயிர் மட்டும் ஊசலாடிய ரணங்கள் நிறைந்த மரத்தடி வாழ்க்கை இனிமேல் வரவே வரக் கூடாது எனும் எண்ணம் இப்போது எல்லார் மனங்களிலும் உட் புகுந்து விட்டது. ஆனாலும் என் ஞாபகச் சிதறல்களில் வெடி வைத்து, ஆங்காங்கே காயங்களை உண்டாக்கிய சீழ் கலந்த பருக்களை இலகுவில் அழித்து விட முடியாது எனும் எண்ணத்தோடு; என் நினைவுகளை எங்களூர் வயல் வரம்பினூடாகத் தரிசிக்கத் தொடங்குகிறேன்.

ஒவ்வோர் பகுதிக்கும் பொதுவான ஓர் மொழியிருந்தாலும் உச்சரிப்பில் மட்டும் பீறிட்டுக் கிளம்பின வேற்றுமைகள். அவையே பின் நாளில் மனிதர்களின் மனங்களில் பிரதேசவாதம் எனும் கொடிய விசம் நிறைந்த எமனின் பற்களைப் போல மாற்றமுறத் தொடங்கின. எல்லோரும் ஒரே கொள்கையில் திரள வேண்டும் எனும் எண்ணங்களில் மட்டும் ஆங்காங்கே நச்சுக் கற்றைகள் துளிர்க்கத் தொடங்குகின்றன. ஈழத்தின் அழகான வனப்புக்களிற்கிடையே தொலைந்து போகும் வல்லமையை ஆயிரத்து தொள்ளாயிரத்து எண்பதுகளைத் தொடர்ந்து நாம் எல்லோரும் இழக்கத் தொடங்கி விட்டோம்.

எங்கள் சுத்தமான காற்றில் தென்னங் கீற்றில் வாசனை நிரம்பியிருக்கும். எங்கள் ஊர் மண்ணில் செம்பாட்டின் செக்கச் சிவேலென்ற செம்மை கலந்திருக்கும். இத்தனைக்கும் அணி சேர்த்து அழகு கூட்டும் வல்லமை வான் உடைத்துப் பாயும் எங்கள் குளங்களிடமிருந்தது. பின்னாளில் அச் சுகந்தமான காற்றில் கந்தகத் துகள்கள் கலவி செய்து, அதன் வாசனையின் போக்கில் குருதிகளைத் தெளித்து விட்டிருந்தன.

பச்சைப் பசேலென்ற வயல் நாற்றுக்கள் காற்றில் தலையசைக்க, கீற்றுக்கள் குமரிப் பெண்களின் கொலு சொலி போல சத்தமிடும் ஓசையிலும், ‘அருவி வெட்டப் போறேன் பெண்னே, அரிவாளைக் கொண்டா...’ எனும் பாடலின் சந்த நயத்திலும் எங்களூர் கல கலவெனக் கண் சிமிட்டிப் புழுதி கலந்த செம்பாட்டுக் கிரவல் வீதிகளினூடு புன்னகைத்தபடி வந்தோரை வரவேற்கும் எண்ணத்தோடு காத்திருந்திருக்கிறது.

தாய் சொல்லே வேதம் என எண்ணிய மாமாவின் நினைப்புக்களை மட்டும் என் அம்மம்மா அடிக்கடி நினைவூட்டுவா. கூத்துப் பார்ப்பதற்காய் என் மாமாவிற்கு இருந்த அலாதிப் பிரியத்தினைத் தட்ட முடியாதவளாய், ஒரு நாள், பக்கத்து வீட்டிலிருந்த பரஞ்சோதி ஐயாவுடன், கவனமாய்ப் போய் வா என்று கை கொடுத்து விடுகையில் தான் சொல்லிய ஒரே ஒரு வசனத்தின் அர்த்தத்தை பின்னாளில் எங்களுக்குச் சொல்லிச் சொல்லிச் சிரித்துக் கொண்டிருப்பா. இந் நாளில் பாட்டி வலைஞர் மடத்தின் பாதுகாப்பு வலயத்தினுள் இப்போதும் பாதுக்காக்கப்பட்டவளாய் ஆவியாய் உலவுகிறாள்.

‘கூத்துப் பார்க்கப் போகும் போது’கவனமாய்ப் போய் வா!

தம்பி, நீ சின்னப் பொடியன்(பையன்),

பரஞ்சோதிக்குப் பின்னுக்கு எப்போதுமே நில் எனும் அம்மம்மாவின் சொல் தட்டாதவராய் எங்கள் மாமா இருந்திருக்கிறார் என்பதனை மறு நாள் உணர்ந்திருக்கிறா அம்மம்மா.

‘எப்பூடியடா தம்பி கூத்து?

நான அங்கே கூத்தே பார்த்தனான், பரஞ்சோதியரின்ரை குண்டியையெல்லோ பார்த்தானான்.......

நீ தானே சொன்னனீ, பரஞ்சோதி ஐயாவைத் தவற விட்டால் தொலைந்து போய் விடுவாய் என்று, அது தான் எனும் பாணியில் மாமா ஆத்திரமும், நையாண்டியும் கலந்து பதில் சொல்லியிருக்கிறார். இப்படியான நினைவுகளை விட்டு இலகுவில் அறுத்தெறிய முடியாத நீண்ட காலச் சக்கரத்தின் பிடிமானங்கள் எங்களூரவர்கள் எல்லோரிடமும் இன்றும் இருக்கிறது.

பின் நாளில் என் மாமாவின் செய்கைகளைப் பார்த்து, நானும் மையல் கொண்டவனாய்; உயரத்தில் அவரைப் போல் ஆகாத விடலைப் பருவத்தில் உணர்வுகளில் அவர் போல் ஆக வேண்டும் என விடாப் பிடியாய் இருந்திருக்கிறேன். மாமாவின் வயதையொத்த ஏனைய பெரியவர்களின் வாழ்க்கையிலும், அன்ரிமார் வாழ்விலும் புயல் மையம் கொள்ளத் தொடங்கியது.

மாமா வீட்டின் மேற் புறக் கூரையினுள் பதுங்கி, மறைந்திருப்பதற்காக ஓடிப் போய் ஏறத் தொடங்குகிறார். அவரை வைத்த கண் வாங்காது பார்த்த படி நான்.................................
                                                                       நினைவலைகள் தொடரும்.......................
இத் தொடரின் அடுத்த பாகத்தினைப் படிக்க இங்கே கிளிக் செய்யுங்கள்:
http://www.thamilnattu.com/2011/09/blog-post_10.html

அன்பிற்கினிய உறவுகளே! 

ஈழம் பற்றிய முழுமையான வரலாற்றுத் தொடர் ஒன்றினை எழுத வேண்டும் என்கின்ற என்னுடைய நீண்ட நாள் தாகத்திற்கு இந்தத் தொடர் நிச்சயம் பங்களிப்பாக அமையும் என்பதால், ஏற்கனவே என் வலையில் நான்கு பாகங்கள் வரை தொடர்ச்சியாக வெளிவந்து, நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த இத் தொடரினை முதலாவது பாகத்திலிருந்தே ஆரம்பிக்கின்றேன்.

*******************************************************************************

மொக்கை போடுதல் என்பது எல்லோருக்கும் கைவரப்பெற்ற ஒரு கலையல்ல. ஆனாலும் மொக்கை போடத் தெரிந்த- சமயோசிதமாக டைம்மிங் காமெடி பண்ணத் தெரிந்த பலர் நம்மைச் சுற்றி இருந்தாலே போதும். நேரம் செலவாகுவதும் தெரியாது. 

குறும்பாகப் பேசக் கூடியவர்கள் சொல்வதைக் கேட்டு ரசித்து; 

சிரித்துக் கொண்டிருந்தால் வாழ்வும் இனிமையாக அமையும். 

நகைச்சுவை நடிகர்களின் மொக்கைகளை சினிமாவில் பார்த்து, நாம் அனைவரும் சந்தோச மழையில் நனைந்திருப்போம். ஆனால் அந்த நகைச்சுவை நடிகர்களையே ஹீரோவாக்கி, அவர்களை வைத்து மரண மொக்கை போடுகின்ற வல்லமை கைவரப் பெற்றவர்கள் ஒரு சிலர் தான் பதிவுலகில் உள்ளார்கள்.

அவர்கள் வரிசையில் நல்லதம்பி, மொக்கராசு எனும் இரண்டு நண்பர்கள் இணைந்து நடிகர் சந்தானத்தை மொக்கை போட்டு, செம ரவுசு பண்றாங்கப்பா. அவர்களின் வலைக்கு ஒரு முறை போனீங்க. உங்களையும் மொக்கையாக்கிடுவாங்க. 

இந்த இனிமையான, நகைச்சுவைகளால் உங்கள் உள்ளத்தைச் சிரிப்பு மழையில் நனைய வைக்கின்ற ரிஜல் சந்தானம் பான்ஸ் எனும் வலைப்பூவிற்கு நீங்கள் செல்வதற்கான முகவரி:

http://realsanthanamfanz.blogspot.com/

Share