ஈழம் என்ன தொட்டு நக்கும் ஊறுகாயா?

அண்மையில் வெளியான பிரித்தானியாவின் சனல் 4 தொலைக்காட்சியின் ஈழத்தின் இறுதி யுத்தம் பற்றிய விபரணத் தொகுப்பின் எதிரொலியாக, (கரைப்பார் கரைத்தால் கல்லும் கரையும்) ஈழத் தமிழர்கள் பற்றிய இறுகிய சிந்தனையுடைய மனங்கள் பலவும், ஈழத்தின் மீது தமது இரக்கப் பார்வையினை வீசத் தொடங்கியிருக்கின்றன. 

1983ம் ஆண்டு தொடக்கம் இன்று வரை, இலங்கையில் மனிதர்களை உயிருடன் எரிப்பது அல்லது துடிக்கத் துடிக்கச் சித்திரவதை செய்து கொலை செய்வது என்பது இன மோதல்களின் உச்சக் கட்டமாக இருக்கிறது.

ஓர் இனத்தை தம் காலடியின் கீழ் அடக்கி வாழ வேண்டும் அல்லது பூண்டோடு அழித்து வாழ வேண்டும் என்கின்ற மமதையின் - அகங்காரத்தின் உச்சக் கட்டம் தான் இந்தப் படுகொலைகள். 

இப் படுகொலைகலைப் புரிந்துள்ள நபர்களிடம் நிறைந்துள்ள போர் வெறியினையும் தாண்டி இச் சம்பவங்களை அடிப்படையாக வைத்துப் பார்க்கையில் நாம் தெரிந்து கொள்ளக் கூடிய விடயம்/ இச் சம்பவங்கள் யாவும் எமக்கு உணர்த்தும் செய்தி; மீண்டும் இலங்கையில் இன்றோ அல்லது நாளையோ ஒரு சந்ததி விடுதலை கோரிப் போராடக் கூடாது என்பதேயாகும். 

ஒரு இனத்தின் மீதான நேரடி யுத்தம் தவிர்ந்த - போர் விதி முறைகளுக்கு முரணான உச்சக்கட்ட வன்முறைகளின் வெளிப்பாடாக 

*1983ம் ஆண்டு இடம் பெற்ற ஜூலைக் கலவரம்,

*1995ம் ஆண்டு ஆடி மாதம் விடுதலைப் புலிகளால் நடாத்தப்பட்ட மணலாறு இராணுவ முகாம மீதான தாக்குதலை முன் கூட்டியே அறிந்த இராணுவத்தினர்,

உள் இழுத்துத் தாக்கி 300 இற்கும் மேற்பட்ட பெண் போராளிகளின் இறந்த உடல்களைக் கைப்பற்றிப் கண்ட துண்டமாக வெட்டிப் பொலித்தீன் பைகளில் பொதி செய்து அனுப்பிய சம்பவம்,

*2006ம் ஆண்டு மே மாதம் இடம் பெற்ற அல்லைப்பிட்டிப் படுகொலைகள்.

*2006ம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் இடம் பெற்ற மன்னார் படு கொலைகள்

*2007ம் ஆண்டு ஒக்ரோபர் மாதம் இடம் பெற்ற அனுராதபுரம் விமான நிலையம் மீதான தாக்குதலைத் தொடர்ந்து இறந்த போராளிகளின் உடலங்கள் நிர்வாணப்படுத்தப்பட்டு தெருத் தெருவாக காட்சிப்படுத்தப்பட்டமை

*2005ம் ஆண்டின் இறுதிக் காலந் தொடக்கம் 2009ம் ஆண்டின் மே மாதம் வரையான காலப் பகுதியில் இடம் பெற்ற ஈவிரக்கமற்ற வீதியோரங்களில் வைத்து கடத்தி, காணாமற் செய்யப்பட்டு, சில நாட்கள் கடந்த பின் கொலை செய்யப்பட்ட நிலையில் சடலமாக வீதியோரங்களில் போடுதல்

*2006ம் ஆண்டு-2009 மே மாதம் வரையான காலத்தில் வன்னிப் பகுதியினை மையமாக வைத்து இடம் பெற்ற ஈவிரக்கமற்ற பொது மக்கள் மீதான படு கொலைகள்.

பிற் சேர்க்கை: இலங்கையில் விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பு, மாற்றுக் குழுக்கள், எனப் பலரால் இடம் பெற்ற படு கொலைகள் பற்றிய குறிப்புக்கள் இப் பதிவிற்குத் தேவையில்லை என்பதால், இங்கே இணைக்கவில்லை. 

இக் கொடூரமான படு கொலைகளைப் புரிந்தவர்கள் பற்றி, நாம் ஏதும் பேச முடியாதவர்களாக- அடக்கி வாழப் பழக்கப்பட்டு விட்டோம். மேற் கூறப்பட்ட படு கொலைகளுள் அண்மைக் காலத்தில் பலரது மனங்களையும் வேதனையுற வைத்த ஓர் விடயம் தான் சனல் 4 தொலைக்காட்சி வெளியிட்ட வீடியோ தொகுப்புக்களாகும். 

2007ம் ஆண்டின் மன்னார் பகுதியில் தொடங்கிய முன்னேற்ற நடவடிக்கைகளைத் தொடர்ந்து- பெண் போராளிகளை உயிரோடு பிடித்தல். தமது இச்சைகளுக்கு ஆளாக்குதல் எனும் பெயர் கூற முடியாத நபர்களின் செயற்பாடுகள் வெறியாட்டமாக மாற்றமுறுகின்றன. 

இறுதி யுத்தம் இடம் பெற்ற பகுதிகளில் 2008ம் ஆண்டின் இறுதிக் காலங்களில் புலிகளின் பகுதியிலிருந்து இராணுவக் கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிக்குச் செல்ல விரும்பிய மக்கள் பலரும், ‘இராணுவத்தினருக்கு அண்மையில் செல்லும் போதும் ஆடைகளைக் களைந்து முழு நிர்வாணமாக செல்ல வேண்டும் எனும் விதி முறைக்கு ஆயுத முனையின் கீழ் கட்டுப்பட வேண்டிய நிலமைக்கு ஆளானார்கள்.  இதற்காக அவர்கள் கூறிய காரணம்- மக்களோடு மக்களாக தற்கொலைக் குண்டுதாரிகளும் வந்து தம்மைத் தாக்கலாம் என்பதாகும்.

2008ம் ஆண்டின் பின்னரான போர் வெறி நடவடிக்கைகள் நலிவடைந்த மக்கள் மீது எவ் வகையில் பிரயோகிக்கப்பட்டது என்பதற்கனான ஓர்ச் சிறிய சாட்சி(சிறு துளி) தான் இந்த வீடியோ தொகுப்புக்கள். இவ் வீடியோத் தொகுப்பினூடாகவும் வெளி வராத பல அதிர்ச்சியூட்டும் சம்பவங்கள் இருக்கின்றன. காலவோட்டத்தில் அவையும் வெளியாகும் என நினைக்கின்றேன்.

இது போன்ற ஒரு சில சம்பவங்களைக் கண் முன்னே பார்த்தும், கை கட்டி, அவர்களின் கால் பிடித்து என் உயிரைக் காப்பதற்காய் கெஞ்சிய குற்ற உணர்ச்சி இன்று என் மனதை வதைக்கிறது. 

இறுதிப் போரின் போது கொல்லப்பட்ட மக்களின் சரியான கணக்கெடுப்பு இதுவரை எவராலும் வெளியிடப்படவில்லை. இவையாவும் ஒரு புறமிருக்க;

இனிக் கீழே வரும் விடயங்கள் உங்களுக்கு அதிர்சியாகவும், ஆச்சரியமாகவும் இருக்கலாம். 

இந்தக் காணொளியினைப் பார்த்த பின்னர், பலரது மனங்களில் யுத்த வெறி! மீண்டும் அவர்களைக் கொல்ல வேண்டும். அவரைப் பிடித்து குற்றவாளிக் கூண்டில் ஏற்ற வேண்டும் என்கின்ற வன்மம் வந்து படிந்து கொள்ளலாம். அதனை நான் தவறென்று சொல்லவில்லை. என்னுடைய கேள்வி, இது தான், 

*பல ஆயிரம் மக்களின் கொலைக்கு காரணமான ஒருவரைக் குற்றவாளிக் கூண்டில் ஏற்றி,  அவருக்குத் தண்டனையினைப் பெற்றுக் கொடுப்பதன் மூலம்,  இறந்து போன எங்கள் உறவுகளின் உயிர்கள் திரும்பி வந்து விடுமா?

*இராமன் ஆண்டாலும், இராவணன் ஆண்டாலும் தமிழ் மக்களிற்கான தீர்வெனப்படுவது ஏமாற்றிப் பிழைக்கும் வித்தையாகத் தானே பெரும்பான்மை அரசியல்வாதிகளிடமிருக்கிறது, ஆகவே இப்போது ஆட்சியிலுள்ளவர் போய், புதிதாக அடுத்த நபர் வந்தாலும் இதே நிலமை தானே எமக்கு ஏற்படும்?

*பல கோடி ரூபாக்களைத் திரட்டி, இந்தக் கொலைகளின் சூத்திரதாரிகளுக்குத் தண்டனையினைப் பெற்றுக் கொடுக்க வேண்டும் எனும் நோக்கோடு செயற்படும் அன்பு உள்ளங்களே, உங்களிடம் ஒரு சில கேள்விகள்-

இங்கே உங்களின் நடவடிக்கைகள் தவறானது என்று நான் கூறவரவில்லை. 

இதே யுத்தத்தால் அங்கவீனர்களாவும், வறுமைக் கோட்டின் கீழும், கல்வியினைத் தொலைத்து விட்டும் வாழும் எம் தமிழ் உறவுகளுக்கு உங்களால் என்ன செய்ய முடியும்?

அவர்களும் மனிதர்களில்லையா. பணம் கொடுத்தாலோ அல்லது பொருளாக அனுப்பினாலோ அரசாங்கம் அபகரித்து விடும், தடுத்து வைத்து விடும் என்று கூறும் நீங்கள், ஏன் நேரில் சென்று பாதிக்கப்பட்ட மக்களைச் சந்தித்து உங்களின் உதவிக் கரங்களை நீட்டக் கூடாது.

ஈழம் என்ன குடிபானம் அருந்தி மகிழும் போது தொட்டு நக்கும் ஊறுகாயா? ஈழம் பற்றிய அனுதாபங்களை உருவாக்கும் செய்திகள் வரும் வேளையில் வெறி கொண்டெழுந்து உணர்வுகளைக் கொட்டவும், பின்னர் அவ் உணர்வுகள் எல்லாம் திக்குத் திசை தெரியாது ஓடி மறைந்து விடவும், ஈழம் என்ன தொட்டு நக்கும் ஊறுகாயா?

போர்க் குற்ற வழக்கில் நிறுத்தித் தண்டனையினைப் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும் எனும் நோக்கில் துடி துடிக்கும் உள்ளங்களே, மீண்டும் உங்களிடம் சில வினாக்களை முன் வைக்கின்றேன். உங்களின் உணர்வுகளில் தவறேதுமில்லை- ஆனால் அதே உணர்வெழுச்சியுடன் போரினால் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் மீதும் உங்களின் கடைக் கண் பார்வையினைக் காட்டலாமல்லவா. 

இறுதி யுத்தத்தின் பின்னர் :

*அங்கவீனர்களாக உள்ள பலர் தமது உடல் உறுப்புக்களைப் பொருத்த வசதியின்றி நடைப் பிணமாக வாழ்கிறார்கள்.

*விடுதலைக்காக போராடிய பலர் வேலை வாய்ப்புக்கள் ஏதுமின்றி மாற்றுக் குழுக்களோடு(Paramilitary) இணைந்து கொலை, களவு முதலிய முயற்சிகளில் ஈடுபடுகிறார்கள்.

*விடுதலைப் போரிற்குத் தோள் கொடுத்த பலர் தமது வாழ்க்கையினைக் கட்டியெழுப்ப முடியாதவர்களாக அல்லற் பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

*அறு நூறிற்கும் மேற்பட்டோர் தடுப்புக் காவலில் இன்று வரை விடுதலை செய்யப்படாது- துன்புறுத்தப்பட்டு/ சித்திரவதைக்குள்ளாக்கப்பட்டு போதிய உணவு மற்றும் மருந்து வசதியின்றி வாழ்கிறார்கள். அவர்களுக்கு உங்கள் பதில் என்ன?

*இது தவிர அவசர காலச் சட்டம், பயங்கர வாதத் தடைச் சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்யப்பட்ட பலர் இன்று வரை வழக்கு விசாரணைகள் ஏதுமின்றி,  இலங்கையின் பல்வேறு தடுப்பு முகாம்களில் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறார்களே, இவர்களுக்கு நீங்கள் கூறப் போகும் பதில் என்ன?

*கல்வியினைத் தொலைத்த ஒரு சந்ததிக்கு நீங்கள் வழங்கப் போகும் பரிசு என்ன?

தாயகம் எனும் இலட்சியத்திற்காக உயிர் துறந்த பலரது கனவுகளில் முதன்மை பெற்றிருந்த விடுதலைக் கனவினைத் தவிர்த்துப் பார்க்கையில்; தமது வருங்காலச் சந்ததி நிறைவான கல்வியறிவினைப் பெற்று, வளமான வாழ்வினை வாழ வேண்டும் எனும் இலட்சிய நோக்கத்திற்காகத் தான் அவர்கள் இறந்தார்கள்.  

இறந்தவர்களை மதிக்காவிட்டாலும், அவர்களின் இலட்சியத்திற்கு மதிப்பளித்து ஒரு சந்ததியின் எதிர்காலத்தை நாம் மிதிக்காதிருத்தல் சிறப்பல்லவா! 

Share