வயசுப் பையனின் வாலிப லீலா விநோத கு(சு)றும்புகள்!

என்னமோ பேசுகிறாள்! ஒண்ணுமே புரியலையே! என் செய்வேன் நான்?

கனவுகளில் கரைந்து போகாதவாறு

உன் நினைவுகளை

பத்திரப்படுத்த முனைகிறேன்; ஆனாலும்

கனவுகளில் வந்து சென்றாலும்,

நினைவுகளினூடே நேரலையில் 

தரிசனம் தர மறுக்கிறாய் நீ 

தவிக்கிறேன் நான்; என் 

மன உணர்வை கூட்டுறாய் நீ

மதி மயங்கி கனவில்

முனகி காதல் வெறுப்பினில்

திளைத்து களைக்கிறேன் நான்!

ஒரே ஒரு பதிலுக்காகவும்

நீ உச்சி மோந்து சொல்லப் போகும்

அந்த ஒற்றை வார்த்தைக்காகவும்

உணர்வற்ற ஜீவனாய்

ஏங்குகிறேன் நான்- நீயோ

காதல் என்றால் என்னவென்றே

தெரியாதவளாய் கையசைத்துச் செல்லுகிறாய்;

போடி கள்ளீ! இனிமேல் வந்திடாதே!

மீறி வந்தால் அள்ளி எடுப்பேன்;

அன்பால் உனை கொஞ்சம் 
கிள்ளி ரசிப்பேன்!


அழகால் என்னை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கிறியே ஏன்?
நீ கோபப்படும் போது ஓரழகு
கொஞ்சும் போது வேறழகு
என பெண்ணைப் பார்த்து
தன் கவிதை 
கண்ணை திறந்த கவிஞன்;
உன்னைப் பாத்திருந்தால்
அப்படிப் பாடியிருக்க மாட்டான்?
ஏன் தெரியுமா?
என் பார்வையில்
நீ எப்போதும் ஓரழகுதான்!

அப்பழுக்கற்ற பளிங்கு சிலையாய் இந்த அத்தானின் மனதில் நீ!

எதிர் பார்ப்புகளெல்லாம் ஏமாற்றங்களை(த்)
தருகின்ற இந்த உலகத்தில்
என்னுடைய எதிர்பார்ப்புக்களுக்கும் மேலாக
என் மனதினுள் பல(ப்) பல
கனவுகளைத் தருகின்ற
விம்பமாக என்றும் நீயிருக்கின்றாய்
என்பதில் எவ்வித ஐயமுமில்லை!


அகதியாக்கி அலைய வைத்தாய் - காதல் சகதியினுள் அமிழ வைத்தாய்!

இறுதியாக என்னவளை
இரணைப் பாலையில்
பார்த்ததாய் ஞாபகம்
இரு விழிகளினால் கதை பேசியவாறு
வெடியோசைகளுள் எம்
நொடிகளை நகர்த்தியவாறு
இனி உ(ன்)னை எங்கே
காணுவேன் எனும் ஏக்கத்தோடு
நான் பார்த்திருக்க - எனை பார்த்து
உன் விழிகள் பரிதவிக்க
என்னை கடந்து சென்றாய்;

உயிர் பிளந்து
உணர்வை குலைத்து
மனதை அச்சத்தில் உறையச் செய்யும்
வெடியோசைகளுக்குள்ளும் நீ என்னை
விலகிச் செல்லும் நொடிப் பொழுதை
நினைவுகளில் பதியமிட்டபடி
பார்த்து நின்றேன்-உன் விம்பம்
மறையும் தருணம் வரை!

அகதி முகாம் எங்கும்
எனை அநாதரவாய் விட்டவளை
அலைந்து நிதம் தேடினேன்- நீயோ
உன் நினைவில் அகதியாக்கி என்னை
அலையவிட்டுச் சென்றுவிட்டாயே - தகுமா?
ஆனாலும் என்ன?
மீண்டும் உயிர்த்தெழும் என் நகரின்
கீழிருந்து நீ என்றாவது
ஒரு நாள்
விருட்சமாய் வளர்வாய் எனும்
நம்பிக்கையுடன் வாழ்கிறேன்!

Share