ஈழ முஸ்லிம்களை அடக்கி வாழ நினைக்கும் இலங்கைத் தமிழர்கள்!

இலங்கைத் தீவில் வாழும் மக்களுள் முஸ்லீம் மக்களும் தமக்கென்றோர் தனியான, நீண்ட பாரம்பரிய வரலாற்றினைக் கொண்டவர்களாக வாழ்கிறார்கள்.  இலங்கைத் தீவில்(ஈழத்தில்)  முதன் முதலாக வியாபார நோக்கோடு கி.பி 414ம் ஆண்டு தென் அரேபிய வர்த்தகர்கள் காலடி எடுத்து வைக்கிறார்கள். ஆனாலும் அவர்களது வருகையானது வியாபார நோக்கோடு இருந்தது.  இதன் பின்னர், கி.பி 628ம் ஆண்டளவில் 'வஹாப் இப்னு அபீ ஹப்ஸா' எனும் நபிகளின் தோழர் இலங்கைக்கு வருகை தந்து, ’’இலங்கையர்களை இஸ்லாமியர்களாகவும், இலங்கை மன்னனாக அக் காலத்திலிருந்தவனை இஸ்லாமிற்கு மதம் மாறும் படியும் கோரியிருந்ததாகவும் வரலாறுகள் கூறுகின்றன.

இக் காலப் பகுதியின் பின்னர் இலங்கையில் இஸ்லாமியர்கள் குடியேறியிருந்தாலும், ஈழத்தில் முஸ்லிம்கள் வாழ்ந்தார்கள் என்பதற்கான வரலாறானது, கிபி 711ம் நூற்றாண்டில் இடம் பெற்ற முஹம்மத் பின் காஸிமின் சிந்துப் படையெடுப்போடு தான் ஆரம்பமாகிறது. அதாவது முஹம்மத் பின் காஸிமின் படையெடுப்பு இடம் பெற்ற காலப் பகுதிக்கும், 
கிபி 628ம் நூற்றாண்டிற்கும் இடைப்பட்ட காலப் பகுதியில் ஈழத்தில் முஸ்லிம்கள் குடியேறினாலும், அந்த ஆண்டினைச் சரியாகக் கணிப்பிடக் கூடிய குறிப்புக்கள் வரலாற்று ஆய்வாளர்களின் கைகளுக்குக் கிடைக்காமற் போய் விட்டன. 


இக் காலப் பகுதியில், தென் இந்தியாவிலிருந்து ஈழத்தில் குடியேறியிருந்த தமிழர்களிற்கு இடையேயான மத மாற்றச் செயற்பாடுகளோடு தான் இலங்கையில் முஸ்லிம் இனமானது வேர் கொள்ளத் தொடங்குகிறது.(இப்போதைய இலங்கைத் தமிழர்கள் என நாம் சொல்லிக் கொள்வோர்) 
இதன் பின்னர் தான் ஈழத்தவர்கள் எனும் அடை மொழிக்குள் இருந்த தமிழர்களில் இஸ்லாமின் கொள்கைகளை ஏற்றுறுக் கொண்டோர், விரும்பி மதம் மாறத் தொடங்குகிறார்கள்.

ஈழத் தமிழர்களோடு உடன் பிறப்புக்களாக இருந்து பின்னர் மதம் மாறிய கன்றுகளை, இன்றும் கூட ஈழத் தமிழர்கள் வெறுத்தும் ஒதுக்கியும் புறம் தள்ளி வருகிறார்கள்.  இதே போல ஈழத்தில் வாழும் முஸ்லிம்களுக்கு இடையேயும் நீறு பூத்த நெருப்பாக ஈழத் தமிழர்கள் மீதான வன்மங்கள், குரோதங்கள் மனதளவில் இன்று வரை இருந்தே வருகின்றன. 


இலங்கையில் இஸ்லாமியர்கள் மீது கட்டவிழ்து விடப்பட்ட முதலாவது கலகம், அல்லது வன்முறை1915ம் ஆண்டளவில் சிங்களவர்களால், முஸ்லிம்களின் மத வழிப்பாட்டுக் கருவியினை அடிப்படையாக வைத்துத் தோற்றுவிக்கப்பட்டிருந்தது. பிரித்தானியரின் முஸ்லிம்கள் மீதான நியாயமான தீர்ப்புக்களை அடுத்து இக் கலகமானது முடிவிற்கு வந்தது. 


தமிழ்- முஸ்லிம் உறவு மீதான வரலாற்று விரிசலுக்குத் தூண்டிலாக அமையும் சம்பவமாகவும், இதே கலகம் தான் விளங்குகிறது, இதற்கான காரணம் இந்துவாகவும், தமிழனாகவும் அக் காலத்திலிருந்த சேர் பொன் இராமநாதன் அவர்கள் இக் கலவரத்தினை முடிவிற்கு கொண்டு வரும் நோக்கில் சிங்களவர்களுக்காக பிரிட்டிஷ் அரசிடம்- சிங்களவர் பக்கம் நின்று வாதாடினார். இச் சம்பவத்தினை முஸ்லிம்கள் தமிழர்கள் சிங்களவர் பக்கம் நிற்கிறார்கள் எனும் கோணத்தில் பார்த்த காரணத்தால், தமிழர்களை அக் காலம் தொட்டே, முஸ்லிம்கள் தமது எதிரியாகவே பார்க்கத் தொடங்கினார்கள். 


1948ம் ஆண்டில் தனிச் சிங்களச் சட்டம் இலங்கையில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட பின்னர், இடம் பெற்ற சனத் தொகைக் கணக்கெடுப்பின் போது, தமிழினைத் தாய் மொழியாகக் கொண்ட இந்துக்கள், கிறிஸ்தவர்கள் தமிழர்கள் என்ற அடை மொழிக்கு கீழேயும், முஸ்லிம்கள் இஸ்லாமியத் தமிழர்கள் என்ற அடை மொழிக்கு கீழேயும் கணக்கெடுக்கப்பட்டார்கள். இச் சொற்பதமும் தமிழர்கள் தரப்பினால் முஸ்லிம் தமிழர் உறவுகளுக்கு இடையே ஏற்படுத்தப்பட்ட விரிசலுக்குரிய காரணமாக மாறத் தொடங்கியது. 

இந்தச் சர்ச்சையினைத் தணிக்கும் வகையில் முஸ்லிம் இனத் தலைவர்கள் முன் வைத்த சமரச முயற்சிகள் யாவும் தமிழர்களால் புறந்தள்ளப்பட்டன, துஷ் பிரயோகம் செய்யப்பட்டன. இதனைத் தொடர்ந்து தமிழர்கள் தம்மிடமிருந்து- முஸ்லிம்களைப் பிரித்துக் காட்டும் இன்னோர் முயற்சியாக சோனகர்கள் என்ற பதத்தினை அறிமுகப்படுத்துகிறார்கள்.


இச் சொற்பதமானது பின் நாளில் சோனி என வழக்கொழிந்து, முஸ்லிம்களை எள்ளி நகைக்கவும், துஷ் பிரயோகம் செய்து கிண்டலடிக்கவும் தமிழர்களால் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு வார்த்தையாக மாற்றமுறுகிறது. 


ஈழத்திற்கான விடுதலைப் போரானது தீவிரமடைந்த 1980களைத் தொடர்ந்து இஸ்லாமியத் தமிழர்கள் எனும் வேறு பிரித்தறியும் செயற்பாடும் தமிழாதரவுச் சக்திகளால் ஆரம்பித்து வைக்கப்படுகிறது.  முஸ்லிம்களில் கல்வித் தகமைகளில் தேர்ச்சி பெற்றவர்கள்(அதிகம் படித்தவர்கள்) அக் காலப் பகுதியில் குறைவாக இருந்த காரணத்தால், முஸ்லிம்களுக்கென்றிருந்த அரசியல் தலமையான முஸ்லிம் காங்கிரஸ் தவிசாளர் அஸ்ரப் அவர்கள் எஸ்.ஜே.வி செல்வநாயகத்துடன் இணைந்து பணியாற்ற வேண்டிய நிலமைக்குத் தள்ளப்படுகிறார். 


ஆதிக்க வர்க்கங்களாக உருவாகிய தமிழ் சிங்கள இனங்கள் முஸ்லிம்களின் உரிமைகளையும், அவர்களின் கலாச்சார மத சம்பிரதாயங்களையும் ஒடுக்குவதில் மாத்திரம் தான் முனைப்புக் காட்டினவே தவிர இன்று வரை முஸ்லிம்களைத் தம்மோடு அணைத்து வாழ்வதில், இலங்கைத் தீவில் யாருமே ஆர்வம் காட்டவில்லை. 


ஈழப் போராட்டம் தீவிரம் பெற்றிருந்த 1990ம் ஆண்டில், ஒரு சில முஸ்லிம் சகோதரர்கள் காட்டிக் கொடுப்புக்களைச் செய்ததாக புலிகள் அறிந்து கொள்கிறார்கள். இதன் பின்னர் நீண்ட கால அவகாசம் ஏதுமின்றி (குறுகிய மணி நேரத்திற்குள்) யாழ்ப்பாணத்தைப் பூர்வீகமாகக் கொண்ட முஸ்லிம்களை அவர்களது சொத்துக்களைச் சூறையாடிப் பறி முதல் செய்த பின்னர் நிர்க்கதி நிலைக்கு ஆளாக்கி 1990ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் யாழ்ப்பாணத்தை விட்டுப் புலிகள் வெளியேற்றினார்கள்.  இதே போல இலங்கையில் 1990களில் புலிகளின் ஆளுமையின் கீழிருந்த அனைத்துப் பகுதிகளிலிருந்தும் முஸ்லிம்களைப் புலிகள் வெளியேற்றினார்கள். 

இந்தச் சம்பத்தினைத் தொடர்ந்து பெருமளவான முஸ்லிம் இளைஞர்கள் இலங்கை இராணுவத்தில் இணைந்து கொள்கிறார்கள். புலிகளுக்கு எதிரான செயற்பாடுகளில் ஈடுபடத் தொடங்குகிறார்கள். 

இந்தக் குரோதங்களின் உச்ச விளைவாக காத்தான் குடி முஸ்லிம் பள்ளி வாசலில் 126 பேரும், ஏறாவூரில் 116 பேரும் புலிகளால் சுட்டுப் படுகொலை செய்யப்பட்டிருந்தார்கள். இது தவிர இலங்கையின் கிழக்கு மாகாணத்தில் மட்டும் இக் காலப் பகுதியில் இடம் பெற்ற புலிகளின் சிறு சிறு நடவடிக்கைகள் மூலமாக 500 இற்கும் மேற்பட்ட முஸ்லிம்கள் கொல்லப்பட்டார்கள். 

இது ஒரு வரலாற்றுத் துயர் மிகு செயல் எனப் புலிகள் ஒரு தசாப்தத்தின் பின்னர் மன்னிப்புக் கோரி, முஸ்லிம்களை அரவணைக்க நினைத்தாலும், முஸ்லிம் மக்கள் மனங்களைப் புலிகளால் வெல்ல முடியாதிருந்தது. முஸ்லிம் மக்கள் மத்தியில் நம்பிக்கைகளைக் கட்டியெழுப்ப முடியாதிருந்தது. இச் செயற்பாடுகளே இன்று வரை கட்டியெழுப்ப முடியாதிருக்கும் தமிழ் முஸ்லிம் பிரிவிற்கான மூல காரணிகளாகவும் விளங்குகின்றன.


முஸ்லிம்களுக்கென்றிருந்த காத்த்திரமான தலமையாகிய எம்.எச்.எம் அஷ்ரப் அவர்கள் செப்டெம்பர் 16ம் திகதி 2000ம் ஆண்டன்று உலங்கு வானூர்தி விபத்த்தில் உயிரிழக்கிறார். இதன் பின்னர் இன்று வரை முஸ்லிம்களிற்கென்ற உறுதியான தலமை இலங்கையில் உருவாக்கப்படவில்லை என்றே கூறலாம். 


இக் காலப் பகுதியில் புதிதாக வரும் அரசியல்வாதிகள் அனைவரும் தமது சுய நலன்களை அடிப்படையாக வைத்து முஸ்லிம் உரிமைகளைப் பேரம் பேசுகிறார்களேயன்றி, முஸ்லிம்களுக்கான உறுதியான பலம் மிக்க தலமையினை நிர்ணயிப்பதில் பல சிக்கல்களை எதிர் நோக்குகிறார்கள். 


இவற்றை விட சோனிகள், தொப்பி பிரட்டிகள், முழு மாடு தின்னியள், சோனகர், என இழி நிலைக்குத் தமிழர்களால் ஆளாக்கப்ப்படும் முஸ்லிமளுக்கும், 
‘பனங்காய் சூப்பிகள், கோம்பை சூப்பிகள்’ என முஸ்லிம்களால் அழைக்கப்படும் தமிழர்களுக்கும் இடையில் மனதளவில் காணப்படும் பழைய குரோதங்கள்- இப்போதும் நீறு பூத்த நெருப்பாகத் தான் இருக்கின்றன. 


யுத்தம் ஓய்ந்த பின்னர் முஸ்லிம்கள் தமது தாயக நிலப்பரப்பிற்குத் திரும்பினாலும், மனதளவில் தமிழ், முஸ்லிம் இனங்களுக்கிடையேயான பழைய நெருப்பு இன்றும் இருந்து கொண்டே இருக்கிறது, அல்லது மக்களை வைத்து தனியரசியல் செய்யும் நபர்களால் காலத்திற்குக் காலம் தூண்டப்பட்டு வருகிறது. 


முஸ்லிம்களைப் பொறுத்தவரை, தமிழர்களைப் போலன்றி ஒற்றுமையில் சிறந்தவர்கள். அவர்களது பள்ளி வாசல் மூலம் எடுக்கும் தீர்மானங்கள் இந்த ஒற்றுமைக்குச் சான்றாக அமைந்து கொள்ளும். 


இலங்கையின் தென் மாகாணங்களையும், மேல் மாகணத்தையும் பொறுத்தவரை சிறு வயதிலிருந்தே, தமிழ் முஸ்லிம் மாணவர்கள் ஒன்றாக வளருவதால் அவர்களுக்கிடையே குரோதங்களோ, பகைமை உணர்வுகளோ மனதளவில் இல்லை என்றே கூறலாம். ஆனால் இந்தப் பகைமை உணர்வுகளோடு வாழும் வடகிழக்கு மக்கள் எப்போது, எங்கே ஒன்று கூடி முஸ்லிம்களோடு பேசித் தமது காழ்ப்புணர்ச்சிகளை நீக்கிக் கொள்வார்கள் என்பது ஈழத்தில் உள்ள அனைவர் மனங்களிலும் தொக்கி நிற்கும் வினா. 

இப் பதிவின் அடிப்படையில் நான் உங்களிடம் சில விடயங்களை முன் வைக்கிறேன்;


*இலங்கை அரசானது தமிழர்களுக்கான தீர்வினைக் காலதி காலமாக இழுத்தடித்துக் கொண்டே வருகிறது. சந்தர்ப்ப சூழ் நிலைகளால் தமிழர்களுக்கான தீர்வு வழங்கப்பட்டாலும், 


’’எந்த ஒரு சுய நிர்ணய உரிமை உடைய இனமும்- இன்னோர் இனத்தின் கீழ் அடங்கி வாழ மாட்டாது. அந்த வகையில் தமிழர்களுக்கான உரிமை வழங்கப்பட்டால் - முஸ்லிம்களின் எதிர்காலத்திற்கு நீங்கள் கூறப் போகும் பதில் என்ன? முஸ்லிம்களுக்கான உரிமையினை யார் வழங்கப் போகிறார்கள்?


*முஸ்லிம்கள் தமிழர்களின் பெரும்பான்மை அதிகாரத்தின் கீழ் வாழ்வதையோ, தமிழர்கள் முஸ்லிம்களோடு இணைந்து வாழ்வதையோ இக் காலச் சந்ததிகள் அல்லது புலிகளால் உருவாக்கப்பட்ட தமிழ் முஸ்லிம் விரிசலை இன்று வரை கட்டிக் காக்கும் புத்தி ஜீவிகள், கல்வியளாளர்கள் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாதவர்களாக உள்ள நிலையில், 
இதே பிரிந்து வாழும் அல்லது பிரித்து வாழும் நிலையை ஒவ்வோர் ஈழத் தமிழர்களும் தொடர்ந்தும் முன்னெடுக்கப் போகிறார்களா? அல்லது முஸ்லிம்களையும் எமது உறவுகளாக நினைத்து அரவணைத்து வாழப் போகிறோமா? இல்லை



எமது எதிர்காலச் சந்ததியினருக்கு ஊடாக, தமிழ் முஸ்லிம் உறவினைக் கட்டியெழுப்ப விரும்பினால், நாம் எமது குழந்தைகளினை முஸ்லிம் சகோதர்களோடு அந்நியோன்னியமாகப் பழக விட வேண்டும். அதே போன்று எமது குழந்தைகளுக்கு இனங்களுக்கிடையேயான ஒற்றுமையினை வலியுறுத்திக் கூற வேண்டும். அதனை உங்களில் எத்தனை பேர் செய்யத் தயாராக இருக்கிறீர்கள்?
இத்தகைய ஓர் முயற்சியினைக் வெகு விரைவில் செயற்படுத்த நாம் எவ்வாறான வழி முறையினைக் கையாளாலாம்?


இது தான் இந்த வார வியாழன் விவாத மேடை உங்கள் முன் கொண்டு வரும் கேள்விகள்.




டிஸ்கி: இப் பதிவில் பதிவின் அளவினைக் கருத்திற் கொண்டு 2000ம் ஆண்டின் பின்னரான முஸ்லிம், தமிழ் கலவர விடயங்களையும் பல நடை முறை அரசியல் விடயங்களையும் பதிவில் இணைக்க முடியவில்லை உறவுகளே!


டிஸ்கி 2: இப் பதிவிற்கான உச்சாத்துணை நூல்கள், மேற்கோள்கள் 
தமிழ் வீக்கிப் பிடியா, இலங்கையின் இஸ்லாமிய வரலாறு, இலங்கையில் இஸ்லாம், இஸ்லாமிய மஞ்சரி முதலிய நூல்களில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவையாகும்.

Share