ஈழத்திற்காய் தீக்குளிக்கப் போகும் புதுமைப் பெண்!

வணக்கம் உறவுகளே, பல தசாப்த காலமாக எம்மையெல்லாம் கொன்றொழித்து, அகதியாக்கி, அவல வாழ்வைத் தந்த யுத்தம் இன்று எம்மை விட்டு நீங்கி விட்டது, ஆனாலும் பலரது வாழ்வு இன்றும் யுத்தம் நிறைந்த சிறைச்சாலைகளுக்குள் சிக்கிச் சின்னாபின்னமாகிக் கொண்டிருக்கிறது.

வன்னியில் இறுதி வரை இருந்து வாழ்வைத் தொலைத்து; செத்துப் பிழைத்த எவருமே, இன்னொரு போரை கனவிலும் கூட நினைத்துப் பார்க்க மாட்டார்கள். ஆனால், இனியும் ஒரு போர் வேண்டும் என ஒரு தொகுதிப் புலம் பெயர் மக்கள் விரும்புகிறார்களே! அதன் பின்னணி என்ன?  சமீபத்தில் எங்கள் வலைகளுக்கு வந்த ஒரு புலம் பெயர் நபர், ஆங்கிலத்தில் புலமை பெற்ற ஒருவர்,
‘வன்னியில் நடந்த விளைவுகளைச் சொன்னால், தமிழ் நாட்டில் தமிழன் தீக்குளிப்பானா? என்று கேட்டிருகிறார். இவரின் மன நிலையில், தாங்கள் மட்டும் வாழ வேண்டும், ஏனையவர் சாக வேண்டும் எனும் எண்ணம் தானே இருக்கிறது.

ஒன்றை மட்டும் கேட்கிறேன், நீங்களும், உங்கள் வம்சங்களும் ஆங்கிலம் பேசி, வெளி நாட்டு மொழி பேசி, புதுப் புது உடையணிந்து சுக போக வாழ்க்கை வாழ வேண்டும், ஆனால் அப்ப்பாவி மக்கள், வெளி நாட்டிற்கு போக முடியாதவர்கள் மட்டும் சாக வேண்டுமாம்? இது என்ன நியாயம்?  உங்களுக்கு மட்டும் ஆங்கிலமோ, வேற்று நாட்டு மொழிகளோ தெரிந்தவுடன், இலங்கையில் உள்ள தமிழர்களைக் கொத்தடிமைகளாகப் போரிட்டுச் சாவுங்கள் எனக் கூறுவது சரியா? ஏன் நீங்களே போய்ச் சாகலாம் தானே?
அதற்கேன் அப்பாவித் தமிழர்களைக் கூவி அழைக்கிறீர்கள்!

நாங்கள் சாக வேண்டும், எங்கள் உறவுகள் அனைவரும் எரிந்து சாம்பலாக வேண்டும், அப்போது தான் நீங்கள் வாழலாம் எனும் எண்ணம் உங்களைப் போன்ற பலருக்கு இருக்கலாம். ஏன் தமிழ் நாட்டில் தீக்குளிப்பதன் மூலம் உங்கள் சுக போக வாழ்க்கையினை நீங்கள் தக்க வைக்க முயற்சிக்கலாம்.

புலம் பெயர்ந்த உறவுகளே! நீங்கள் தந்திரத்தால் அவர்களை விழுத்தலாம் என்பதில் குறியாக இருக்கிறீர்கள். ஆனால் அவர்களோ மந்திரத்தால் உங்கள் தலைகளில் மிளகாய் அரைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். எப்போதுமே முட்டாள்கள் ஈழத் தமிழர்கள் தான், சிங்களவர்கள் அல்ல, மோட்டுச் சிங்களவர் என அவர்களை அழைப்பதை விடுத்து எங்களை மோட்டுத் தமிழர்கள் என அழைக்கத் தொடங்குங்கள்!

இன்று வரை சிங்களவர்களை எப்படியாவது பழி வாங்கலாம் எனும் பகைமை உணர்வோடு தான் புலம் பெயர்ந்த தமிழர்கள் தொடக்கம்- உலகத் தமிழர்கள் வரை அனைவரும் இருக்கிறார்கள். உங்கள் அனைவரிலும் அவர்களைப் பகைமை கொண்டு பழி வாங்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருகிறதே தவிர, அவலப் பட்டுத் துன்பப்பட்ட மக்கள் வாழ்வை மீளக் கட்டியொழுப்ப வேண்டும் எனும் எனும் உணர்வுடன் எத்தனை பேர் இருக்கிறீர்கள்?

போர்க் குற்ற வழக்குத் தொடுத்து, அவர்களுக்குப் பாடம் கற்பிக்கலாம் என்று நீங்கள் நினைப்பதால், போரில் இறந்து போன உயிர்கள் மீள வராது. போர் குற்ற வழக்கில் தள்ளி, இவர்களை அடக்க வேண்டும் என நினைக்கும் எல்லோரிடமும் ஒரே ஒரு கேள்வி! உங்களில் எத்தனை பேர், எங்கள் பாசமிகு உறவுகள் முகாமிலிருந்து வந்திருக்கிறார்கள்- அவர்களை ஆற்றுப்படுத்த வேண்டும், அவர்களுக்கான வாழ்வைக் கட்டியெழுப்ப வேண்டும் என நினைத்திருப்பீர்கள்?

உங்களில் எவராவது, அகதி முகாமிலிருந்து வந்திருக்கும் மக்களுக்கு, கவுன்சிலிங் வசதி தேவை, வன்னி மக்களிற்கு வீடுகள், உணவுப் பொருட்கள் தேவை என்று சிந்திருப்பீர்களா- இல்லைத் தானே, இதற்கான காரணம் உங்கள் கண் முன்னே பகைமை உணர்வு இருக்கிறது, பழி வாங்க வேண்டும் எனும் விரக்தி உங்கள் உணர்வுகள் மூலம் முதன்மை பெறுகிறது. இதன் மூலம் மக்கள் வாழ்வு உங்கள் பார்வையில் வேண்டப் படாத அல்லது தீண்டத்தகாத ஒன்றாகிறது!

‘ஏன் தப்பி வந்தனீங்க, நீங்கள் எல்லோரும் செத்திருந்தால் ஈழம் கிடைக்கும் என’ புலம் பெயர்ந்திருந்து எங்களுக்குப் பின்னூட்டம் எழுதும் நீங்கள் புலத்திலிருந்து, ப்ளாக் எழுதி, ஆங்கிலத்தில் கமெண்ட் போட்டு என்னத்தைச் சாதிச்சனீங்க? நீங்கள் செத்தால், நாங்கள் வாழலாம் என, இலங்கையில் இருக்கும் தமிழர்களைப் பார்த்துச் சொல்லும், ஒவ்வோர் உள்ளங்களிடமும் சொல்கிறேன், இப்படியான நினைப்புடன் வாழும், நீங்கள் செத்தால், நாங்களும் நிம்மதியாக வாழலாம்!

இலங்கையில் உள்ள அனைவரும் போரிட்டுச் செத்த பின்னர் நீங்கள் வந்து சொகுசாக ஒரு நிலத்தை ஆள வேண்டுமாம். அப்படி ஒரு இழிவான நிலை உங்களுக்கு எதற்கு! நீங்களே போரிட்டு, உங்களின் விருப்பங்களை நிறைவேற்றிக் கொள்ளலாம் அல்லவா!

உங்கள் உறவுகளுக்காக, நீங்கள் ஏதாவது செய்யலாம் தானே! தமிழ் நாட்டு மக்களைத் தீக்குளிக்கத் தூண்டும் உறவுகளே! ஒரு கணம் சிந்தியுங்கள்! இதனை உங்கள் கடமையாக ஏற்று நீங்கள் செய்தால் எப்படியிருக்கும்?

ஓ...உங்களின், உங்கள் சந்ததிகளின் சுக போக வாழ்க்கை அழிந்து விடும் என்று அச்சமா!

இதே போலத் தான் இப்போது, நாங்களும் நினைக்கத் தொடங்கி விட்டோம். எங்களின் வேர்களும், கட்டுக்களும் அழிந்து விடும் எனும் பயத்தில் எஞ்சியுள்ளவற்றை இறுகப் பற்றிக் கொண்டிருக்கிறோம்!

வன்னிக் கதைகளைச் சொன்னால், தமிழ் நாட்டு மக்கள் தீக்குளிப்பார்களா என்று கேட்கும் உறவே! இதனை உங்கள் கடமையாக எடுத்து நீங்கள் ஏன் செய்யக் கூடாது! உங்கள் உயிர் மீது, உங்களுக்கு உள்ள ஆசை போலத் தான், எங்கள் உயிர்கள் மீதான எங்களின் பற்றுறுதியும்!

வீழ்வது ஈழத் தமிழனாகட்டும்!
அவன் சூட்டில் குளிர் காய்ந்து வாழ்வது புலத் தமினாக மாறட்டும்!
புறப்படுங்கள் உறவுகளே!

Share