வன்னி மக்களை துரோகிகளாக சபிக்கும் வல்லூறுகள்!

ஈழ வள நாட்டின் வடபால் அமைந்துள்ள வன்னிப் பகுதியினுள் மன்னார், வவுனியா, முல்லைத் தீவு, கிளிநொச்சி ஆகிய மாவட்டங்கள் உள்ளடங்கும். ஈழத்தில் ரணில் விக்கிரமசிங்க அரசிற்கும், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பிற்கும் இடையிலான சமரச முயற்சிகள் முறிவடைந்த பின்னர் மகிந்த ராஜபக்ஸ அவர்கள் ஜனாதிபதியாகப் பதவியேற்ற போது மீண்டும் யுத்த மேகங்கள் கருக் கொள்ளத் தொடங்கியது. இதனால் இறுதிப் போருக்கான இலங்கை அரச படைகளின் நகர்வுகளும் வன்னி மாவட்டத்தில் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிகளாக இருந்த முல்லைத் தீவு, மன்னார் மேற்கு, கிளிநொச்சி, மற்றும் வவுனியா மாவட்டத்தின் வடக்குப் பகுதி ஆகிய பிரதேசங்களினூடாகத் தான் இடம் பெற்றது.

வன்னிப் பகுதியில் சமாதான முயற்சிகள் நிலவிய காலத்தில் போராட்டத்துடன் தம்மை இணைத்துக் கொள்ள விரும்பாதோர், வெளிநாட்டிற்குச் செல்வதற்கான விசா உள்ளவர்கள், ஸ்பான்ஸர் அடிப்படையில் புலம் பெயர்ந்து செல்லக் கூடியவர்கள் மற்றும் இலங்கையின் ஏனைய பகுதிகளில் தொழில்வாய்ப்பினைப் பெற்றுக் கொண்டோர் எனப் பல தரப்பட்ட மக்கள் புலிகளின் பகுதியிலிருந்து வெளியேறியிருந்தார்கள். சமரச முயற்சிகள் முறிவடைந்த பின்னர் ஈழத்தில் மீண்டும் போர் மேகங்கள் சூழ்ந்த போது புலிகள் தமது கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிக்குள்; "யாராவது வர விரும்பினால் வரலாம்" எனும் அறிவிப்பினை வெளியிட்டிருந்தார்கள். இந்த அறிவிப்பின் காரணமாக தமிழர்கள் செறிந்து வாழும் வடக்கு கிழக்கு மாகாணப் பகுதியிலிருந்து இராணுவ அடக்கு முறையின் கீழ் வாழ விரும்பாத தமிழர்களும் புலிகள் கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிக்குள் தாமாக விரும்பிக் குடியேறினார்கள். 

11.08.2006 அன்று A9 நெடுஞ் சாலை மூடப்பட்டு போர் ஆரம்பித்த போது போராட்டத்திற்கு ஆதாரவான மக்களும், தம் பிள்ளைகளை, உறவினர்களை விடுதலைப் போரிற்கு விதையாக்கிய உறவுகளும்,மற்றும் போராளி குடும்பங்களும், வெளி மாவட்டங்களினைச் சேர்ந்த அரச ஊழியர்களும் தான் வன்னிக்குள் தங்கியிருந்தார்கள்.வன்னிப் பகுதியினைக் கைப்பற்றும் நோக்கில் இலங்கை இராணுவம் போர் நடவடிக்கையினை ஆரம்பித்த போது அங்கிருந்த வன்னி மக்களில் அதிகளவானோர் தாமாக விரும்பி ஆயுதப் பயிற்சியினைப் பெற்றிருந்தார்கள். புலிகளுடன் இணைந்து இம் முறை ஈழத்தினைப் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும் எனும் தீவிர வெறியோடு எல்லைப் படையாக, பின் தள உதவிப் படையாகப் பங்களிப்பு நல்கினார்கள். வன்னி மாவட்டத்தினுள் இலங்கை இராணுவம் நுழைந்தால் அதிகளவானோரை உயிருடன் திரும்பிச் செல்ல அனுமதிப்பதில்லை எனும் வெறியுடன் தான் பெருமளவான மக்கள் அங்கிருந்தார்கள்.

புலிகள் ஆட்சேர்ப்பு நடவடிக்கைகளை விரைவுபடுத்துவதற்கு முன்பதாகப் பல பெற்றோர்கள் தம் பிள்ளைகளுக்கு நெற்றியில் குங்குமமிட்டுப் போரிற்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். இந்த வீரம் செறிந்த வரலாறு கிளிநொச்சி ஸ்கந்தபுரம் பகுதியிலும்,விசுவமடுப் பகுதியிலும் இடம் பெற்றிருந்தது.இவ்வாறு புலிகளைப் பலமாக நம்பி புலிகளால் இம் முறை தமது ஈழக் கனவிற்கு நிச்சயம் விடிவு கிடைக்கும் எனும் எதிர்பார்ப்போடு தான் வன்னி மக்கள் பேரெழுச்சி கொண்டிருந்தார்கள்.இராணுவம் சமயோசிதமாக வன்னி மக்களின் உணர்வெழுச்சியினை அறிந்து கொண்டது. புலிகளை எதிர்க்க ஒரு இலட்சம் இராணுவத்தினரை இலங்கை அரசாங்கம் அனுப்பி வைத்த போது புலிகள் குறைந்தளவு ஆளணியின் உதவியுடன், தம் மக்களின் பலத்துடன் போர் செய்தார்கள். 

இப்போது இராணுவத்திற்கு உள்ள பெரும் தலையிடி! மக்களிடமிருந்து புலிகளைத் தனிமைப்படுத்த வேண்டும்! 18 வயதிற்கு மேற்பட்டோர் வசிக்கும் வீடுகளிலிருந்து "வீட்டிற்கு ஒருவர் நாட்டைக் காக்க விரைந்து வர வேண்டும்" எனும் கொள்கை அடிப்படையில் ஆட்களைத் திரட்டுவதை சில பெற்றோர்கள் விரும்பாதிருந்தார்கள்.ஆனாலும் போராளிகளுக்கான கள முனைப் பணிகளை மகிழ்வோடு ஆற்றுவதில் சளைக்காதவர்களாக இருந்தார்கள். இந் நிலையினை எல்லாம் தன்னுடைய உளவாளிகள் ஊடாக அவதானித்த இராணுவம் மன்னார் உயிலங்குளம் வீதியினைக் கைப்பற்றிய பின்னர் வன்னி மக்கள் மீதான தாக்குதலை உக்கிரப்படுத்தியது. புலிகள் மீதான தாக்குதலை முழு மூச்சுடன் செய்வதை விடுத்து புலிகளை இயக்கும் நபர்கள் மீது தாக்குதல் நடாத்தினால் தான் புலிகளைத் தோல்வியடையச் செய்யலாம் என இராணுவம் முழுமையாக நம்பியது.

கண்மூடித் தனமாக விமான - ஆட்டிலறி- எறிகணை- பீரங்கி உந்து கணைத் தாக்குதல்களையும், பல்குழல் வெடிகணைத் தாக்குதலையும் கட்டவிழ்த்து விட்டது இலங்கை இராணுவம். மக்கள் குடியிருப்புக்கள் மீது ஓயாது மழை போன்று ஆட்டிலறி - பீரங்கி ஷெல்களை இலங்கை இராணுவம் பொழியத் தொடங்கியது. அதே நேரம் (NGO) எனப்படும் அனைத்துலகத் தொண்டு நிறுவனங்களின் செயற்பாடுகளை வன்னியில் முடக்கியத்துடன், வன்னிப் பகுதிக்கு விநியோகிக்கப்படும் உணவு - மருந்துத் தேவைகளை இலங்கை இராணுவத் தரப்பு நிறுத்தத் தொடங்கியது. ஓயாத குண்டு மழை! தீராத பட்டினி அவலம்! உணவும் மருந்தும் இன்றி கண் முன்னே உறவுகள் சாகும் அவலம்! இவற்றையெல்லாம் அனுபவித்த வன்னி மக்கள் பகையினை எதிர்த்து மூர்க்கமாகப் போர் புரிந்த புலிகளோடு இருக்க விரும்புவார்களா?

ஒரு பகுதி மக்கள் புலிகளை விட்டுப் பிரிந்து அரச கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிக்குச் செல்லத் தயாரானார்கள். புலிகள் தடுத்தார்கள். ஆனாலும் மக்களோடு முரண்பட்டுப் புலிகளும்,புலிகளோடு முரண் பட்டு மக்களும் தமது கருமங்களில் கண்ணெனச் செயற்பட்டு அரச கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிகளில் உள்ள அகதி முகாம்களை நாடிக் குடி பெயர்ந்தார்கள். இப்போது புலிகளோடு எஞ்சியிருந்த மக்கள். வைராக்கியம் கொண்ட, நெஞ்சுரம் கொண்ட போரில் பகையை எதிர்ப்போம் எனும் திடமான கொள்கை கொண்ட மக்களாகும். அந்த மக்களையும் இராணுவத்தினர் விட்டார்களா? ஒரு நாளில் மூவாயிரம் வரையிலான ஷெல்களைக் கூட மழை போன்று பொழிந்து தள்ளி விரட்டி அடிக்கத் தொடங்கினார்கள். உலக நாடுகள் அள்ளிக் கொடுக்க இலங்கை இராணுவம் நச்சுக் குண்டுகளை, கொத்துக் குண்டுகளை, பல்குழல் வெடி கணைகளை, ஆட்டிலறி எறிகணைகளை, மலைகளைப் பிளக்க வல்ல விமானக் குண்டுகளை தமிழர் தலை மேல் தள்ளிக் கொண்டிருந்தது. 

பாகிஸ்தான் விமானப் படையினருக்கு பின்லேடனைக் கொல்வதற்காக வழங்கப்பட்டிருந்த; கந்தஹார் பிரதேச மலைகளைக் குடைந்து சென்று தாக்கும் விமானக் குண்டுகளையெலாம் பிரபாகரன் வன்னியில் இருக்கும் இடங்கள் எனச் சந்தேகித்து மக்கள் தலை மேல் கொட்டி மகிழ்ந்தது அரசு. இப்போது சொல்லுங்கள்! இவ்வளவு துன்பங்களையும் அனுபவித்த வன்னி மக்கள் போரை விரும்புவார்களா? மூத்திரம் பெய்வதற்கு கூட எழுந்து நடக்க முடியாதவாறு ஓயாத தாக்குதல்கள்.உண்ண உணவு இல்லை. மருத்துவமனைக்கு எடுத்துச் செல்ல முடியாதவாறு கண் முன்னே துடி துடித்து உறவுகள் இறக்கையில் பார்த்திருந்த கோர வலி. இறுதி யுத்தத்தின் பின்னே முள்ளிவாய்க்கால், கரையாம் முள்ளிவாய்க்கால், மாத்தளன் பகுதிப் பாலை வன வெப்பத்தின் தகிப்பினால் நாவறண்டு ஒரு சொட்டுத் தண்ணீருக்காக உயிர் வலிக்க கதறியழுது மயங்கி விழுந்த அவல நிலை.

யுத்தம் நிறைவடைந்த பின்னர் ஒரு நாளிற்கும் மேலாக தண்ணீரோ உணவோ உண்ணக் கூட முடியாதவாறு இராணுவத்தினரால் தடுத்து நிறுத்தி வைக்கப்பட்டு கொழுத்தும் வெய்யிலில் ஆமிக் கட்டுப்பாட்டினுள் வருவதற்காக காக்க வைக்கப்பட்ட மக்கள். மற்றும் காயத்துடன் குருதி வழிய வழிய துடி துடித்த உறவுகள், இவர்கள் எல்லாம் இன்று இன்னுமோர் போரை விரும்புவார்களா? மாதவிடாய் நாளின் போது கட்டுதற்கு துணி இன்றி தீட்டுச் சிந்த மணத்துடன் அந்நியன் முன்னே மண்டியிட்டு வரிசை கட்டி நின்ற சகோதரிகள்.இந்தச் சகோதரிகளைப் பார்த்தும் ஏதும் செய்ய முடியாதவர்களாக கை கட்டி நின்ற உறவுகள். இவர்கள் எல்லோரும் இன்னோர் போரை விரும்புவார்களா? தடுப்பு முகாமிற்கு அழைத்து வரப்பட்டு "ஒரு நாள் LTTE உடன் தொடர்புள்ளவர் யாராயினும் கை உயர்த்த வேண்டும்! நீங்களாக உங்களை அடையாளப்படுத்தினால் தண்டனை குறைவு. தப்பி விடுவீர்கள். நாமாக கண்டு பிடித்தால் சுட்டுக் கொல்லப்படுவீர்கள்." என்று எச்சரிகையில் தன் மானம், நாட்டுப் பற்று அனைத்தையும் சந்தர்ப்ப சூழ் நிலையால் விலை கொடுத்த வன்னி மக்கள் இன்னோர் போரை விரும்புவார்களா?

அப்புறம் எதற்காக வன்னி மக்களை உசுப்பேற்றும் பாடல்களை எழுதும் உணர்வாளர்களை நாம் எல்லோரும் தலையில் ஏற்றிக் கொண்டாட வேண்டும்? இப்போது புலிகள் மீண்டும் எழுவார்கள்! மீண்டும் தமிழன் களங் காணுவான் என உசுப்பேற்றும் உணர்வாளர்களா எமக்குத் தேவை? இல்லையே! எமது மக்களுக்கான நல்லதோர் வாழ்வினைக் கட்டியெழுப்புவதற்கான உதவிகளைப் பெற்றுக் கொடுக்க கூடிய உணர்வாளர்கள் அல்லவா தேவை! போருக்கு எதிரானவர்களாக வன்னி மக்கள் இருப்பதில் என்ன தவறு கண்டீர்கள்? வன்னி மக்கள் அனுபவித்த துன்ப துயரங்கள் கொஞ்ச நஞ்சமா? "மலையால் விழுந்தவனை மாடேறி மிதிப்பது போன்று", இனியும் வன்னி மக்களை உசுப்பேற்றும் பாடல்களை எழுதிச் சிலர் மக்களின் உணர்வுகளை வியாபாரமாக்கும் போது வன்னி மக்கள் பொங்குவதில் ஏதும் தவறு உள்ளதோ?

ஈழத்தில் இப்போது என்ன தேனும் பாலுமா ஓடுகிறது? சினிமாவில் உள்ளோர்  நினைத்தால் இன்றைய ஈழ மக்களின் அவல நிலையினையும், இறுதிப் போரின் பின்னர் தம் வாழ்வாதாரத்தினைக் கட்டியெழுப்ப பாடுபடும் அன்றாடங் காய்ச்சிகளின் நிலையினையும் படம் பிடித்து தமிழகத்திலிருந்தும், இந்திய மத்திய அரசிடமிருந்தும் உதவிகள் பெற்றுக் கொடுப்பதற்கான வழிகளை ஏற்படுத்தலாம் அல்லவா? இல்லாது விடின் தமிழக மக்களிடமிருந்தாவது ஈழத்தில் இயல்பு வாழ்விற்குத் திரும்ப முடியாது அல்லறும் பல முன்னாள் போராளிகளுக்கும்,போரினால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கும் உதவிகள் கிடைத்திட அல்லது இந்திய மத்திய அரசின் அழுத்தத்தின் மூலம் இலங்கை அரசு உதவிகள் செய்திட வழி வகுக்கலாம் அல்லவா? இனியும் திருப்பி அடிப்பேன் என முகாரி இராகத்தில் மூச்சு வலிக்க கதறுவதனை விடுத்து, வாழ்வு என்றோ ஒரு நாள் கனியும் எனக் காத்திருக்கும் போராளிகளுக்காக, மக்களுக்காக தமது உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தலாமே! 

பிற் சேர்க்கை: இப் பதிவு ஓர் உள் குத்துப் பதிவு என்று பதிவினை முழுவதுமாகப் படிக்காது யாராவது முடிவெடுத்தால் அதற்கு நான் பொறுப்பல்ல!இப்படியான மனமுடையோர் தயவு செய்து பதிவின் நோக்கத்தினைத் திசை திருப்ப வேண்டாம்! இப் பதிவு ஓர் உள் குத்துப் பதிவு அல்ல! உதவ யாருமற்று உணர்வாளர்களின் உணர்ச்சி கவி வரிகளின் கீழ் அமிழ்ந்து போன வன்னி மக்களின் இன்றைய நிலையினை விளக்கும் பதிவு! 

இணைய வலையில் ஓர் புதுப் புரட்சி! உங்கள் இதயங்களைக் கொள்ளை கொள்ளும் வித்தியாசமான முயற்சி! இது பற்றி அறிய ஆவலா? இங்கே கிளிக் செய்யுங்கள்.

Share